Centrum Opieki nad Dzieckiem „Dąbrówka” w Jeleniej Górze funkcjonuje w zespole obiektów byłego domu wypoczynkowego od 1961 roku. Centrum jest jednostką budżetową Miasta Jelenia Góra powołaną do obsługi ekonomiczno – administracyjnej i organizacyjnej Placówki Opiekuńczo – Wychowawczej “Dąbrówka 1” w Jeleniej Górze, Placówki Opiekuńczo – Wychowawczej “Dąbrówka 2” w Jeleniej Górze oraz Placówki Opiekuńczo – Wychowawczej “Dąbrówka 3” w Jeleniej Górze.
Zespół położony na wzniesieniu zwanym Winna Góra, oddalony jest od siedliskowego terenu Cieplic, stanowi enklawę zabudowy na terenie naturalnego kompleksu leśnego, wzbogaconego w bezpośrednim otoczeniu zespołu wysoką zielenią komponowaną przez byłych właścicieli. W założeniu wykorzystano pagórkowatą konfigurację terenu i istniejące tam malownicze głazy narzutowe (ich historyczna nazwa, Skały Cygana Zigeunerfels), dla podkreślenia krajobrazowego charakteru otoczenia. Winna Góra Weinberg, to historyczna nazwa wzgórza wg przekazów kartograficznych z 3 ćw. XIXw.
Obiekt, w którym znajduje się Centrum , jest murowany z cegły i kamieni. Dach zwieńczony jest malowniczymi wieżyczkami (budowa szachulcowa). Zbudowany jest około 1910 r. w miejscu wcześniejszego budynku. W 1879r. wzgórze było własnością Beaty Oertel, której córka Paulina Fuchs sprzedała grunt niejakiemu Kumsowi. Wzniósł on budynek z restauracją, której nadał nazwę Offaschanlce i założył park krajobrazowy z wykorzystaniem naturalnych walorów okolicy. W części parku urządził zwierzyniec. Kums wydzierżawił zespół kelnerowi Schmidtowi.
Pod koniec XIX w. nabywcą zespołu był Barrasch, właściciel domu towarowego we Wrocławiu. Przeprowadził on gruntowną przebudowę restauracji, w miejscu której założył dom wypoczynkowy Barraschheim dla swoich pracowników. W bliżej nieokreślonym czasie, zapewne około 1920 r. posiadłość kupił E. Fiillmer. W 1930r. nowym nabywcą zespołu wypoczynkowego stał się Friedrich Gróssler, który dom wypoczynkowy nazwał Eichenhof. W kilka lat później (1934) założono tam szkołę sportową a od 1935 r. zespół użytkowany był przez gminny garnizon wojska.
Na zewnątrz budynku znajduje się piękny park z nasadzeniami komponowanymi z drzew liściastych i iglastych oraz dębowa aleja w południowej części zespołu. W skład kompleksu wchodzi jeszcze położony w południowej części staw z wybudowaną malowniczą wysepką.
Po wojnie, do roku 1961 w budynku tym mieścił się dom wczasowy należący do Związku Nauczycielstwa Polskiego.

źródło:https://polska-org.pl/